ΖΩΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΑΛΛΑΖΕΙ Ο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ
Οι άνθρωποι εκφράζονται διαφορετικά, διότι φέρουν διαφορετικό προγραμματισμό.
Ο προγραμματισμός είναι το σύνολο των αυτόματων αντιδράσεων και λειτουργιών (σκέψεων, συναισθημάτων, ενεργειών) ενός ανθρώπου και διαμορφώνεται από τους φροντιστές του, το ευρύτερο περιβάλλον και τις εμπειρίες που έχει κατά την παιδική του ηλικία. Μπορεί σε κάποια θέματα να είναι λειτουργικός και θετικός, ενώ σε άλλα περιοριστικός και αρνητικός.
Ο προγραμματισμός που έχουμε λάβει εκφράζεται και στα απλά καθημερινά ζητήματα (π.χ. ο τρόπος που επιλέγουμε να περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας) αλλά και στα πιο σύνθετα, όπως ο τρόπος που θα αντιδράσουμε και αυτά που θα σκεφτούμε και θα νιώσουμε εάν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποιο πρόβλημα (π.χ. μια επαγγελματική πρόκληση, μια οικογενειακή ανάγκη, ένα οικονομικό ζήτημα ή ένα ζήτημα υγείας).
Ο προγραμματισμός, παρότι ισχυρός, δεν είναι αδιάτρητος και έτσι έχουμε πάντα τη δυνατότητα να βελτιώσουμε τη ζωή μας, τροποποιώντας τον ή ξαναγράφοντάς τον συνειδητά.
Ξεκινώντας από την παρατήρηση των σκέψεων, των συναισθημάτων και των αντιδράσεών μας, μπορούμε να πάρουμε πολύτιμες πληροφορίες για τον τρόπο που έχουμε προγραμματιστεί. Συνειδητά πια, εφόσον δεν λειτουργούμε ανεπίγνωστα παρασυρμένοι από την κατάσταση, μπορούμε να ελέγξουμε καλύτερα τις αντιδράσεις μας.
Όσο αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται, ανακόπτεται η ορμή του προγραμματισμού και επιπροσθέτως ανοίγει ο χώρος για τη δημιουργία καινούργιων μοτίβων συμπεριφοράς, σαφώς πιο λειτουργικών, αλλά και πιο κοντά στην αυθεντική έκφραση του ατόμου, απαλλαγμένη από τα δυσλειτουργικά μοτίβα.
Για το τέλος, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε πως η παρατήρηση και η εν επιγνώσει στάση, δεν είναι απλώς εργαλεία για να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Είναι η εμπειρία που έχουμε ζώντας πιο κοντά στην αληθινή μας φύση.
Ηρώ Παπαδοπούλου
Ο προγραμματισμός είναι το σύνολο των αυτόματων αντιδράσεων και λειτουργιών (σκέψεων, συναισθημάτων, ενεργειών) ενός ανθρώπου και διαμορφώνεται από τους φροντιστές του, το ευρύτερο περιβάλλον και τις εμπειρίες που έχει κατά την παιδική του ηλικία. Μπορεί σε κάποια θέματα να είναι λειτουργικός και θετικός, ενώ σε άλλα περιοριστικός και αρνητικός.
Ο προγραμματισμός που έχουμε λάβει εκφράζεται και στα απλά καθημερινά ζητήματα (π.χ. ο τρόπος που επιλέγουμε να περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας) αλλά και στα πιο σύνθετα, όπως ο τρόπος που θα αντιδράσουμε και αυτά που θα σκεφτούμε και θα νιώσουμε εάν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποιο πρόβλημα (π.χ. μια επαγγελματική πρόκληση, μια οικογενειακή ανάγκη, ένα οικονομικό ζήτημα ή ένα ζήτημα υγείας).
Ο προγραμματισμός, παρότι ισχυρός, δεν είναι αδιάτρητος και έτσι έχουμε πάντα τη δυνατότητα να βελτιώσουμε τη ζωή μας, τροποποιώντας τον ή ξαναγράφοντάς τον συνειδητά.
Ξεκινώντας από την παρατήρηση των σκέψεων, των συναισθημάτων και των αντιδράσεών μας, μπορούμε να πάρουμε πολύτιμες πληροφορίες για τον τρόπο που έχουμε προγραμματιστεί. Συνειδητά πια, εφόσον δεν λειτουργούμε ανεπίγνωστα παρασυρμένοι από την κατάσταση, μπορούμε να ελέγξουμε καλύτερα τις αντιδράσεις μας.Όσο αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται, ανακόπτεται η ορμή του προγραμματισμού και επιπροσθέτως ανοίγει ο χώρος για τη δημιουργία καινούργιων μοτίβων συμπεριφοράς, σαφώς πιο λειτουργικών, αλλά και πιο κοντά στην αυθεντική έκφραση του ατόμου, απαλλαγμένη από τα δυσλειτουργικά μοτίβα.
Για το τέλος, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε πως η παρατήρηση και η εν επιγνώσει στάση, δεν είναι απλώς εργαλεία για να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Είναι η εμπειρία που έχουμε ζώντας πιο κοντά στην αληθινή μας φύση.
Ηρώ Παπαδοπούλου